Na današnji dan 14.07. 1789. godine jurišem revolucionarnih snaga osvojena je zloglasna tvrđava Bastille, glomazna četverokatna građevina s osam kula povezanih debelim zidovima služila je od 14. stoljeća kao zatvor i tamnica u pariškom predgrađu Saint Antoine, čime započinje Francuska revolucija.
Rasipnički dvor, visoko plemstvo koje vuče novac iz državne blagajne, troškovi rata s Engleskom povećali su državni dug u 1789. god. na preko 4.5 milijarde franaka.
Osnovni problem režima kako napuniti državnu blagajnu i pokriti deficit pokazao se nerješiv.
U isto vrijeme narod je zbog nestašice hrane i izuzetno loše i slabe žetve prethodne godine počeo napadati transporte žita i pekare.
U prvoj polovici 1789 narod traži "kruha i slobodu" i otvoreno kritizira kralja i vladu, a 17.06. proglašavaju predstavnike naroda, tj. Narodnu skupštinu.
U to vrijeme kraljeva žena Marija Antoaneta je izjavila: "Ako nemaju kruha, neka jedu kolače", čime je zapamćena kao najomraženija kraljica apsolutističke Francuske.
Luj XVI poništava Narodnu skupštinu i naređuje poslanicima da se raziđu, što ovi odbijaju.
Na kraju kralj popušta, ali istovremeno poziva vojna pojačanja u Pariz.
Skupština traži da se povuču trupe, ali kralj odbija taj zahtjev i odobrava nove poreze, što je dovelo do njegove propasti tj. do revolucije.
Mase u Parizu demonstriraju, a pariska općina organizira nacionalnu gardu.
Ujutro 14.07. 1789. godine narod provaljuje u Dome des Invalides gdje se naoružava puškama i topovima te kreće na zloglasnu Bastillu, simbol kraljeve apsolutističke vlasti koju osvaja na juriš.
Na vijest o padu Bastille srednja buržoazija organizira u cijeloj zemlji nacionalnu gardu, dok se seljaci razračunavaju s vlastelom.
U kritičnoj situaciji plemstvo pristaje na ukidanje svih feudalnih prava. Nemiri se, međutim, nastavljaju unatoč dekretu kojim se ukinuo feudalni sistem.
Mjesec i po dana od pada Bastille skupština donosi Deklaraciju prava čovjeka i građanina, proglašavajući slobodu, jednakost i vlasništvo kao neotuđivo pravo čovjeka.
Dan kasnije narod provaljuje u Versailles i odvodi kralja i porodicu u Pariz.
Omražena kraljica Marija Antoaneta pogubljena je na giljotini u jeku revolucije, što je snašlo i Luja XVI kad je pokušao vratiti vlast uz pomoć stranih sila.
Da bi se pokrio državni dug Skupština dekretira nacionalizaciju crkvenih posjeda.
Svećenstvo je došlo pod vlast države, a kasnije je u okviru zakona donijet ustavni zakon svećenstva u kojem je definiran položaj svećenstva.
Svećenstvo je bilo zaduženo za matične knjige i pokapanja mrtvih, za što su dobivali državnu plaću.
Nizom zakona iz temelja se mijenja uređenje Francuske.
