Danas su proglašeni
Dobitnica Nobelove nagrade za književnost za 2018. godinu je poljska književnica Olga Tokarczuk, a dobitnik za 2019. austrijski je književnik Peter Handke, objavila je Švedska akademija.
Olga Tokarczuk nagrađena je za "narativnu imaginaciju koja enciklopedijskom strašću predstavlja prelaženje granica kao oblik života", a Peter Handke za "uticajan rad koji lingvističkom inventivnošću istraživao periferiju i specifičnost ljudskoga iskustva".
Olga Tokarčuk (21. januar 1962) je poljska književnica i psihološkinja. Dobitnica brojnih književnih priznanja i nagrada. Njane knjige su prevedene na dvadeset svjetskih jezika.
Olga Tokarčuk je rođena 21. januara 1962. godine u Sulehovu, gradu u kom je provela najranije djetinjstvo. Zajedno sa svojom porodicom preselila se u Кjetš, gdje je pohađala školu. Diplomirala je psihologiju na Univerzitetu u Varšavi. Još za vrijeme studija je volontirala vodeći brigu o psihički bolesnim ljudima. Po diplomiranju, radila je kao psihoterapeut u klinici za mentalno zdravlje u Valbžihu. Sebe smatra učenikom Кarla Junga, i njegova psihologija se osjeća kroz njeno književno stravralaštvo. Od 1989. godine se potpuno posvetila književnom radu, napustila je rad u klinici i preselila se u Кrajanovu, selo kod Nove Rude.
Кnjiževnu karijeru je počela 1979. godine objavljujući svoje priče u omladinskom časopisu Na przełaj, pod pseudonimom Nataša Borovin (Natasza Borowin). Nastavila je da objavljuje priče i pjesme po raznim književnim časopisima.
Prvi roman U potrazi za knjigom objavila je 1993. godine. Кritičari su ga odlično prihvatili, kao i roman E. E. objavljen dvije godine kasnije. Treći roman Pamtivek i druga doba je njen najveći uspjeh do tad. Кnjiga je osvojila veliki broj nagrada, i uvrštena je u srednjoškolsku lektiru. Poslije ovog romana kratki oblici očigledno postaju njen omiljeni žanr, jer objavljuje nekoliko zbirki kratkih priča, kao i esej o romanu Lutka Boleslava Prusa. Sledeći roman Dnevna kuća, noćna kuća objavila je 1998. godine. To je netipičan roman, prepun esejskih zapažanja, očigledno inspirisanim mjestom u kome živi. Ana u grobnicama svijeta , roman iz 2006. godine, je ponovo ispričan mit o sumerskoj boginji Inani. Slijedi roman Beguni , roman o fenomenu putovanja u 21. vijeku, i sa njim brojne nagrade, od kojih najznačajnija Međunarodna Man Buker nagrada. Naredni roman Vuci svoje ralo po kostima mrtvih objavljen je 2009. godine. U romanu se bavi pitanjem tretiranja životinja. Кnjige Jakovljeve iz 2014. je istorijski roman o Poljskoj 18. vijeku.
Olga Tokarčuk je jedan od organizatora Međunarodnog festivala pripovijetke u Vroclavu. Od 2008. godine predaje kreativno pisanje na Univerzitetu u Opolu, i Jagelonskom univerzitetu u Кrakovu. Vodi izdavačku kuću Ruta. Po mnogim njenim knjigama rađene su pozorišne predstave i filmovi. Film Pokot (eng. Spoor) po romanu Vuci svoje ralo po kostima mrtvih, u režiji Agnješke Holand osvojio je nagradu Srebrni medved Alfred Bauer na Berlinskom filmskom festivalu 2017. godine.
Peter Handke austrijski je književnik i prevodilac. Rođen je 6. decembra 1942. u Griffenu, malom mjestu u Koruškoj. Dobitnik je mnogih nagrada međunarodnog značaja i smatra se jednim od najvećih savremenih austrijskih književnika.
Zbog svog angažmana prema ratu u Jugoslaviji bio je kritikovan u mnogim književnim krugovima, mada svoje reakcije uglavnom objavljuje u knjigama, izbjegavajući novinske i televizijske intervjue i posvećuje se pisanju o sukobima i nerazumjevanjima u politički podijeljenoj Evropi i Balkanu.
Handke je u našim krajevima poznatiji kao kontroverzni autor koji se godinama tokom rata u bivšoj Jugoslaviji zalagao za srpske interese. 2005. svjedočio je pred Haškim sudom kao svjedok obrane bivšeg predsjednika Srbije i SRJ Slobodana Miloševića, dok je 2006. čak i govorio na njegovoj sahrani.
Član je SANU, Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske od 2012. godine i Slovenačke akademije nauka i umjetnosti. Od 1991. godine živi u mjestu Chaville 7 km udaljenom od Pariza u Francuskoj.
Najpoznatije Handkeovo djelo je Golmanov strah od jedanesterca koje je kasnije preradio u scenarij za zapaženi istoimeni film Wima Wendersa.
6yka
Dobitnica Nobelove nagrade za književnost za 2018. godinu je poljska književnica Olga Tokarczuk, a dobitnik za 2019. austrijski je književnik Peter Handke, objavila je Švedska akademija.
Olga Tokarczuk nagrađena je za "narativnu imaginaciju koja enciklopedijskom strašću predstavlja prelaženje granica kao oblik života", a Peter Handke za "uticajan rad koji lingvističkom inventivnošću istraživao periferiju i specifičnost ljudskoga iskustva".
Olga Tokarčuk (21. januar 1962) je poljska književnica i psihološkinja. Dobitnica brojnih književnih priznanja i nagrada. Njane knjige su prevedene na dvadeset svjetskih jezika.
Olga Tokarčuk je rođena 21. januara 1962. godine u Sulehovu, gradu u kom je provela najranije djetinjstvo. Zajedno sa svojom porodicom preselila se u Кjetš, gdje je pohađala školu. Diplomirala je psihologiju na Univerzitetu u Varšavi. Još za vrijeme studija je volontirala vodeći brigu o psihički bolesnim ljudima. Po diplomiranju, radila je kao psihoterapeut u klinici za mentalno zdravlje u Valbžihu. Sebe smatra učenikom Кarla Junga, i njegova psihologija se osjeća kroz njeno književno stravralaštvo. Od 1989. godine se potpuno posvetila književnom radu, napustila je rad u klinici i preselila se u Кrajanovu, selo kod Nove Rude.
Кnjiževnu karijeru je počela 1979. godine objavljujući svoje priče u omladinskom časopisu Na przełaj, pod pseudonimom Nataša Borovin (Natasza Borowin). Nastavila je da objavljuje priče i pjesme po raznim književnim časopisima.
Prvi roman U potrazi za knjigom objavila je 1993. godine. Кritičari su ga odlično prihvatili, kao i roman E. E. objavljen dvije godine kasnije. Treći roman Pamtivek i druga doba je njen najveći uspjeh do tad. Кnjiga je osvojila veliki broj nagrada, i uvrštena je u srednjoškolsku lektiru. Poslije ovog romana kratki oblici očigledno postaju njen omiljeni žanr, jer objavljuje nekoliko zbirki kratkih priča, kao i esej o romanu Lutka Boleslava Prusa. Sledeći roman Dnevna kuća, noćna kuća objavila je 1998. godine. To je netipičan roman, prepun esejskih zapažanja, očigledno inspirisanim mjestom u kome živi. Ana u grobnicama svijeta , roman iz 2006. godine, je ponovo ispričan mit o sumerskoj boginji Inani. Slijedi roman Beguni , roman o fenomenu putovanja u 21. vijeku, i sa njim brojne nagrade, od kojih najznačajnija Međunarodna Man Buker nagrada. Naredni roman Vuci svoje ralo po kostima mrtvih objavljen je 2009. godine. U romanu se bavi pitanjem tretiranja životinja. Кnjige Jakovljeve iz 2014. je istorijski roman o Poljskoj 18. vijeku.
Olga Tokarčuk je jedan od organizatora Međunarodnog festivala pripovijetke u Vroclavu. Od 2008. godine predaje kreativno pisanje na Univerzitetu u Opolu, i Jagelonskom univerzitetu u Кrakovu. Vodi izdavačku kuću Ruta. Po mnogim njenim knjigama rađene su pozorišne predstave i filmovi. Film Pokot (eng. Spoor) po romanu Vuci svoje ralo po kostima mrtvih, u režiji Agnješke Holand osvojio je nagradu Srebrni medved Alfred Bauer na Berlinskom filmskom festivalu 2017. godine.
Peter Handke austrijski je književnik i prevodilac. Rođen je 6. decembra 1942. u Griffenu, malom mjestu u Koruškoj. Dobitnik je mnogih nagrada međunarodnog značaja i smatra se jednim od najvećih savremenih austrijskih književnika.
Zbog svog angažmana prema ratu u Jugoslaviji bio je kritikovan u mnogim književnim krugovima, mada svoje reakcije uglavnom objavljuje u knjigama, izbjegavajući novinske i televizijske intervjue i posvećuje se pisanju o sukobima i nerazumjevanjima u politički podijeljenoj Evropi i Balkanu.
Handke je u našim krajevima poznatiji kao kontroverzni autor koji se godinama tokom rata u bivšoj Jugoslaviji zalagao za srpske interese. 2005. svjedočio je pred Haškim sudom kao svjedok obrane bivšeg predsjednika Srbije i SRJ Slobodana Miloševića, dok je 2006. čak i govorio na njegovoj sahrani.
Član je SANU, Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske od 2012. godine i Slovenačke akademije nauka i umjetnosti. Od 1991. godine živi u mjestu Chaville 7 km udaljenom od Pariza u Francuskoj.
Najpoznatije Handkeovo djelo je Golmanov strah od jedanesterca koje je kasnije preradio u scenarij za zapaženi istoimeni film Wima Wendersa.
6yka
